مسئله مهمي كه درباره خداشناسي بايد عرض كنم و بسيار اهميت دارد بعد از علم وقدرت روردگار كه در هفته گذشته عرض شد. دو صفت يا يك صفت از صفات الهي است. كه انشاالله درباره اين صفت و اين نام مقدس پروردگار فكر كنيد و متوجه باشيد. اين قدمهايي را كه ما برمي داريم و انشاالله همه با هم بر مي دارند بسوي خداشناسي كامل و پر حقيقتي كه عباد مخلَص پروردگار بيان كرده اند و خدايتعالي هم در قرآن به پيغمبر اكرمش وحي كرده و اگر كسي كوتاهي كند خودبخود از اين قافله عقب مي ماند و آنچه را گفته ام در هفته هاي گذشته كه بايد روي آنها تكيه كنيد و فكر كنيد، اگر نكرديد خودتان مي فهميد كه عقب افتاده ايد و آن راهي را كه شما مي رويد غير از آن راهي است كه بندگان مخلص پروردگار مي روند. و من جدا عرض مي كنم هر كس نمي تواند همگام حركت كند خودش را به زحمت نيندازد.

درباره علم و قدرت پروردگار مطالبي عرض شد. و قرار اين شد كه لااقل روزي نيم ساعت در صنع پروردگار فكر كنيم كه انشاالله انجام داده ايد و علم و قدرت پروردگار را كه عين ذات اوست براي شما روشن شده است. اين هفته درباره رحمانيت و رحيميت خدايتعالي بايد فكر كنيد.

در قرآن مجيد بيشتر از هر اسمي از اسماء پروردگار به رحمانيت و رحيميت كه در ظاهر دو اسم است و در واقع يك معنا دارد. در روايات دو معنا كرده اند ولي از يك ريشه منشا دارد. خدا رحمان و رحيم است خدا. خدايتعالي بر عده اي از خواص رحمت خاصه اش را مي فرستد. بنابراين خوب دقت كنيد.

﴿ مراتب رحمت پروردگار ﴾

رحمت پروردگار را بايد به سه بخش تقسيم كنيم. ۱_ رحمت عام ۲_ رحمت خاص  ۳_ رحمت خاص الخاص

﴿ رحمت عام پروردگار ﴾

 رحمت پروردگار مهرباني خدا به همه مخلوقاتش است. فرقي براي خدا ندارد كه اين كافر است و يا آن مومن. و يا اين ملحد و آن شخص صادق همه را روزي مي دهد.

 « وَما مِنْ دابَهٍ فِي الْاَرْضِ اِلا عَلَي اللهِ رِزْقُها» [هود ۶ ]

 هيچ جانداري در زمين نيست «اِلاعَلَي اللهِ رِزْقُها» مگر آنكه رزقش برعهده خداست. خوب فكر كنيد اين همه حيوانات اهلي و وحشي آن همه حشرات در هر كجا كه هستند مهرباني پروردگار، رحمانيت پروردگار ايجاب مي كند كه به آنها روزي بدهد. تفسير اين موضوع را باز در كتابها گفته اند وشكي درآن نيست كه روزي همه بعهده خداست. جز بشر كه بشر را هم روزي مي دهد ولي با كد يمين و عرق جبين.كه توضيح اين مطلب را هم در هفته هاي گذشته عرض كردم.

همه را روزي مي دهد همه را جان مي دهد همه را حيات مي دهد. براي خدا فرقي در رحمانيت ندارد كه اين شخص شمر است يا آن يك فرد صالح، به همه محبت رحمانيت را دارد اين را مي گويند مهرباني عام. همه از اين مهرباني برخوردارند فرعون و افرادي مثل او، ائمه اطهار عليهم السلام و اولياي خدا همه برخوردارند و رحمانيت خدا شامل حال همه اينها مي شود. اين معني رحمانيت و مهرباني خدا به نحو عام است. مهرباني عام پروردگار بيشتر ظهور و بروزش در دنيا و يا عالمهايي كه بر ما گذشته است، مي باشد و از دنيا كه بگذريم ديگر غضب پروردگار به عده ظالم ملحد بي اعتقاد شروع مي شود. فعلا آنچه را كه ما مشاهده مي كنيم مهرباني عام پروردگار است.در مهرباني عام پروردگار فرقي بين مومن وكافر بين مشرك و موحد نمي گذارد. اين را مي گويند مهرباني عام كه شما زياد هم مي توانيد درباره اين مهرباني فكر كنيد و محبت پروردگار را ببينيد.

﴿ چرا گاهي افراد خوب در گرفتاري، و كفار در رفاه هستند؟ ﴾

حتي مي شود كه خدا آنقدر بعضي از كفار و مشركين را در رفاه گذاشته و رحمانيت خدا شامل حال شان شده كه مومنين تعجب مي كنند كه چرا اينها اين مقدار در رحمانيت خدا قرار گرفته اند.كه روي شخصي آمد خدمت امام صادق عليه السلام عرض كرد يابن رسول الله من بيشتر مي بينم كه كه دوستانتان گرفتار و دشمنان تان در رفاه هستند. حضرت فرمودند كه هر كسي كار خوب و بدي دارد مومنين گاهي ممكن است ازشان كار زشتي سر بزند خدايتعالي آنها را در همين دنيا عذابشان مي كند، گرفتارشان مي كند تا اينكه از روز اولي كه وارد عالم آخرت مي شوند مشكلي نداشته باشند. تسويه حساب شده باشند. و طبعاً كفار ومشركين و معاندين هم يك كارهاي خوبي گاهي دارند و از خدا مزدشان را طلبكارند، خدايتعالي به آنها در دنيا مهرباني مي كند و آنها را در دنيا بيشتر مشمول رحمانيتش مي كند. و يا طبق آن آيه شريفه:

 « ِنَّما نُمْلي لَهُمْ لِيَزْدادُوا اِثماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهينٌ» [ال عمران ۱۷۸]

 به اينها مهلت مي دهيم، به آنها مهرباني مي كنيم،  نعمت مي دهيم تا گناهشان را مضاعف كنند. «وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهينٌ » و وقتي كه وارد بر ما مي شوند ديگر خرده حسابي نداشته باشند و تسويه حساب شده باشند، نگويد خدايا من فلان كارخير را انجام دادم پس مزد من چي شد؟ خدا در جواب  مي فرمايد آن نعمت وآن مهرباني را من به تو كردم و حالا نوبت جزاي اعمال توست. اين معناي رحمت و مهرباني عام پروردگار است. ( من گاهي كه يك كلمه محبت به زبانم مي آيد و رد مي كنم براي اين است كه خدا به اين افراد ظالم ستمگر محبت ندارد ولي  مهربان است. گاهي انسان مي شود كه به دشمنش هم مهرباني مي كند اما به او محبت ندارد )

گاهي خدا آن افرادي را كه تحت عنوان رحمانيش قرار داده به طرف رحيميت هم آنها را دعوت مي كند نه اينكه فكر كنيد كساني كه معمولا افراد خوش جنسي هستند بلكه حتي بد جنس ترين افراد را خدا دعوت شان كرده. مي بينيد خدايتعالي به حضرت موسي مي فرمايد:

 « اِذْهَبا اِلي فِرْعُونَ اِنَّهُ طَغي» [طه ۴۳]

 برويد بسوي فرعون كه او طغيان كرده

 « فَقُولا لَهُ قُولاً لَينا لَعَلَهُ يَتَذَكَّر اَوْ يَخْشي» [ طه ۴۴]

 با مهرباني و نرمي با او صحبت كنيد شايد او هم بيايد و با مومنين همراه شود و مشمول رحيميت پروردگار گردد. اين رحمت رحمانيت، رحمت عام و مهرباني عام است.

و روي اين مسئله زياد فكر كنيد، و فكر نكنيد كه اگر نستجير بالله خدا كارهايش حساب مي داشت نبايد به افراد ظالم وستمگر مهرباني كند، و اين مطلب را هيچ وقت در ذهن تان نگردانيد. جوابش همين بود كه عرض كردم و انشاالله روي اين مسئله خوب فكر كنيد تا رحمانيت پروردگار كاملاً در مقابل چشمتان روشن شود. و هر چه را نگاه كنيد مي بينيد رحمانيت الهي شاملش شده است. اعم از مومن متدين كافر مشرك. نگوييد كه من رفتم فلان گناه را كردم و هيچ طور هم نشد. خدايتعالي صابر است. «اِنَّما يَعْجَلُ مَنْ يَخافُ الْفَوْتْ» آن كسي عجله مي كند كه بترسد ازدستش در برود. شما وقتي كه دشمن تان را مي بينيد و كاملاً بر او مسلطيد عجله  مي كنيد كه او را بگيريد و ناراحتش كنيد. چرا؟ به خاطر اينكه ممكن است فرار كند و ديگر دسترسي به او نداشته باشيد. خدايتعالي اين طورنيست. توي دنيا شد، در مقابل ظلمي كه كردي معذبت مي كند نشد در آخرت نشد در جهنم. از دست خدا و از تحت قدرت پروردگار نمي تواند كسي فرار كند و خدا هم عجله ندارد. براي اينكه فوتي در كارنيست فراري دركار نيست. كه در دعاي كميل هم مي خوانيم. «لا يمكن الفرار من حكومتك»

پس بنابراين بايد روي اين مسئله خوب فكر كنيد و حقيقت را كه هست در ذهن تان بسپاريد. اين مجلس مجلس ذكر مصيبت كه بسيار هم ارزشمند است، نيست. درس است خوب دقت كنيد

﴿ رحمت خاص پروردگار ﴾

خدايتعالي در قرآن مخصوصاً « بسم الله الرحمن الرحيم » اين دو اسم را پشت سر هم تكرار كرده است. چون اين دو اسم را اكثرمان مخصوصاً مومنين و متدينين مشاهده مي كنيم. رحيميت پروردگار يك مهرباني خاصي است كه به عده خاصي متوجه مي شود. خدا رحمان است براي همه و رحيم است براي مومنين چند شرط دارد كه رحيميت پروردگار، آن عنايات خاصه، آن مهرباني خاص آن محبت خاص (اينجا مي گويم محبت) كه بايد به مومنين داشته باشد اين شخصي كه مشمول رحيميت پروردگار مي شود يك خصوصياتي بايد داشته باشد

﴿ چگونه مي توان به رحمت خاص پروردگار رسيد؟ ﴾

اول كارت بايد اين باشد كه هيچ گناه نكني. روز قيامت كه مي شود اين افرادي را كه گناه نكرده اند، افرادي را كه تزكيه نفس كرده اند، افرادي كه متوجه خدا بوده اند اينها وقتي وارد قيامت مي شوند خدا به آنها سلام مي فرستد.

 «سَلامٌ قُوْلاً مِنْ رَبٍّ رَحيمٍ» [يس ۵۸]

  نمي گويد من رب رحمان.  از طرف پروردگار رحيم يعني اين بودنتان در اينجا اين سلامي كه خدا از ناحيه خودش فرستاده اين ورودتان به بهشت اين همه نعمت در اثر رحيميت پروردگار است. خدا رحيم است يعني مهرباني خاصي به افراد خاصي دارد. شرط اولش اين است كه مومن باشي

. «وَالْعَصْرِ اِنَّ الْانسان لَفي خُسْرٍ اِلا الَّذينَ امَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحات وَ تَواصَوْا بِاالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ» [عصر ۳-۱]

همه انسانها در زيانند، خدا به آنها مهرباني مي كند رحمانيتش را شامل شان مي كند اما در زيانند و ضرر مي كنند. « اِلا الَّذينَ امَنُواوَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ» مگر كساني كه ايمان آورده و عمل صالح كرده و امر بمعروف كرده. « وَ تَواصَوْا بِاالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ » و ديگران را به صبرسفارش مي كنند كه آرام باشيد انتظار بكشيد انشاالله روز شما هم مي رسد. افراد مومني كه خدا در قرآن وصف شان كرده:

 « قَدْ اَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ» [مومنون ۱]

مومنين رستگارند با كلمه «قَدْ» هم بيان كرده يعني خدا مي فرمايد قطعاً و تحقيقاً مومنين رستگارند. و در مقابلش

 « قَدْاَفْلَحَ مَنْ زَكّيها » [ شمس ۹]

 رستگار است قطعاً يقيناً كسي كه خودش را، نفسش را تزكيه كرده باشد. در سوره مومنون خدايتعالي صفات تزكيه شده ها را بيان مي كند. تا مي رسد آنجا كه:

 « وَالَّذينَ هُمْ لِاَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ» [ مومنون ۸]

 آنها كه به امانتهاي مردم، به امانتهاي الهي به امانتهايي كه خدا به آنها سپرده كه منظور پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله و عترت پاك آن حضرت مي باشد و امانتي كه امروز در دست ماست و بايد در اختيار ما باشد. و در كره زمين هست وجود مقدس حجة بن الحسن عليه السلام است. «وَالَّذينَ هُمْ لِاَماناتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ راعُونَ» و عهدشان را رعايت مي كنند. و صفات عجيبي خدايتعالي كه تمامش با صفات اهل تزكيه نفس تطبيق مي كند در سوره مؤمنون بيان كرده.

و باز آنهايي مشمول رحيميت پروردگار مي شوند كه خدايتعالي باز در جاي ديگري از قرآن وصف شان كرده:

 «وَ عِبادُ الَّرحْمنِ اَلَّذينَ يَمْشُونَ عَلَي الْاَرْضِ هُوْناً وَاِذا خاطَبَهُمُ الْجّاهِلُونَ قالُوا سَلاماً» [فرقان ۶۳]

 تا جايي كه مي رسند به اين جمله:

 « وَ اَجْعَلنا لِلْمُتَقينَ اِماماً» [ فرقان ۷۴]

  به آن مقام مي رسند كه براي اهل تقوي تقاضا مي كنند كه خدايا ما را رهبر قرار بده. عباد الرحمن اين چنين اند. اينها مشمول رحيميت پروردگارند يعني علاوه بر رحمانيت، رحيميت خدا را هم اخذ  مي كنند.

اين رحمت خاصه است. هر چه ما عرض مي كنيم آقايون تزكيه نفس كنيد اهل تقوي باشيد كوشش كنيد براي هواي نفس براي اينكه مردم چه مي گويند اين همه محبت پروردگار و رحيميت پروردگار را از دست ندهيد، براي اين است كه در دنيا ممكن است از نظر ظاهر شما چيزي متوجه نشويد و نفهميد چه فرقي بين شما و مشركين است. مملكت اسلامي شما چه فرقي با ممالك كفر دارد؟ اينها را ممكن است در دوران زندگي تان متوجه نشويد كه اگر واقعاً به حقيقت برسيد اين را هم متوجه خواهيد شد.

يك لذتهايي خدايتعالي در مناجات با خودش در ارتباط با خودش به انسان عنايت مي كند، كه ما وقتي طلبه بوديم و كتاب سيوطي را مي خوانديم يك وقت ديدم اين جمله را در آنجا نوشته: «اين الملوك و ابنا الملوك» پادشاهان كه در ناز و نعمتند و پسران پادشاهان كجايند بيايند ببينند كه ما با حل يك مشكل علمي چه لذتي مي بريم كه آنها به خواب شان هم نمي بينند. يك لذتهاي علمي در همين دنيا هست براي اهل ايمان. يك مطلبي كه براي انسان كشف مي شود يك حقيقتي كه باز مي شود آنچنان انسان لذت مي برد كه شايد بگويد كه در دنيا كسي در حد لذتي كه من مي برم وجود نداشته باشد.

﴿ مكاشفه علمي و غير علمي ﴾

اگر الان چشمهاي تان را روي هم بگذاريد در حال خواب و بيداري، و تمام مشاهد مشرفه را ببينيد و از زيارت اين مشاهد كاملاً استفاده كنيد و لذت ببريد. اين را مي گويند مكاشفه غير علمي. اما مكاشفه علمي، اگريك مطلب علمي، همين معناي رحمانيت خدا يا رحيميت خدا را اگر من و شما خوب به حقيقتش برسيم، خدا مي داند يك لذتي مي بريم كه اصلاً قابل مقايسه با لذتهاي مكاشفات غير علمي نيست. شما خيال مي كنيد آنهايي كه در آزمايشگاهها مشغولند با فشار و ناراحتي آنجا نشسته اند؟ نه آنها آنچنان لذت مي برند كه گاهي خوردن و خوابيدن را فراموش مي كنند!

انشاالله اگرشما يك حقيقتي را يافتند يا يك مطلبي را درباره خدا درباره ائمه عليهم السلام درباره قيامت شان تشخيص داديد آنجا مي فهميد  لذتهايي كه نيوتن و انيشتن و امثال اينها مي بردند توي آزمايشگاه آنها لذت نبوده. آنها يك كشفي كرده بودندكه براي همين دنياي شان بوده و تو يك كشفي كردي كه دنيايت اصلاح مي شود برزخت اصلاح مي شود قيامتت اصلاح مي شود و بهشتت هم اصلاح مي شود. اينجاست كه انسان مي فهمد كه لذت يعني چه؟ اگر ما لذت رحمانيت پروردگار را، لذت رحيميت پروردگار را بچشيم حاضر نيستيم كار ديگري بكنيم. روزها مي نشينيم، روي رحمانيت خدا فكر مي كنيم. روي رحيميت خدا فكر مي كنيم. انشاالله دوستان نشسته اند روي آنچه را در هفته قبل عرض كردم فكر كرده اند و لذتهاي شان را برده اند و انشاالله همه شما اين طور باشيد.

 ﴿ رحمت خاص الخاص پروردگار ﴾

 خدا يك رحمت خاص الخاصي دارد. كه آن مال يك عده خاص الخاصي است. بعضي مي گويند مال ائمه اطهار عليهم السلام است. ولي اين طور نيست. لذت خاص الخاص، رحمت خاص الخاص، مال يك افراد خاص الخاصي است. آنهايي كه مي گويند مال ائمه اطهار عليهم السلام است. انشاالله ندانسته مي خواهند شما را از آن رحمت دور كنند خيلي مهم است. والا خدا در قرآن صريحا بيان كرده كه آن رحمت شامل خيلي ها مي شود. فقط همت مي خواهد جديت مي خواهد،كه اگر آن رحمت شامل تان بشود يك آرامش خاصي يك طمئنينه خاصي، يك ارتباط خاصي با ذات مقدس پروردگار پيدا مي كنيد كه اصلاً خودتان را از خدا جدا نمي دانيد. ماها الان يك مشكل مان اين است كه خيلي ضعيفيم  يك دشمن به ما حمله كند مي ترسيم  يك وعده ناجوري به ما بدهند وحشت مي كنيم اما اگر انسان يك رابطه خاص الخاصي با خدا برقرار كند و خدا را هميشه با خودش ببيند. و مهرباني خاص نه، مهرباني خاص الخاص را از خدا مشاهده كند، به خدا قسم خودش را فكر مي كند كه با خداست و همه قدرت پروردگار هم پشت سر اوست و اصلاً داراي قدرت پروردگار است  به طور كلي با خدا يكي است. اگر يك رفيق قدرتمندي داشته باشيد او با شما خصوصي كه نه، خصوصي ترين خصوصي ها باشد شما هميشه راحتيد مي گوييد اگر فلان دستگاه با من در گير شود من به او مي گويم اگر مثلاً فلان قدرتمند با من درگير شود من به او مي گويم  اگر مثلاً فلان فقر به طرف من بيايد من به او پناه مي برم اگر فلان مرض پيش من بيايد من پيش او مي روم و مي رويد و استفاده مي كنيد و مكرر هم تجربه كرده ايد. ببينيد چه حالي برايتان پيدا مي شود؟!

﴿ معناي رفيق ﴾

 خداي عزيز خدايي كه آنقدر مهربان هست كه انسان را به هيچ وجه تنها نمي گذارد، فرموده من رفيقم. رفيق  مي دانيد يعني چه؟ تو نمي تواني رفيق خدا باشي. ولي خدا مي گويد من رفيق تو هستم. رفيق يعني كسي كه رفق و مدارا مي كند. تو در كمال ضعفي من با تو مدارا  مي كنم. تودركمال بيچارگي هستي من با تو هستم.

 «وَ هُوَ مَعَكُمْ اَيْنَ ما كُنْتُمْ» [حديد ۴]

 به حضرت موسي مي فرمايد:

 «قالَ لا تَخافا اِنَّني مَعَكُما اَسْمَعُ وَ اَري» [ طه ۴۶ ]

 هم شما را مي بينم هم صداي تان را مي شنوم. به به!

﴿ رحمت خاص الخاص پروردگار شامل چه كساني مي شود؟ ﴾

اين رحمت خاص الخاص بعضي مي گويند مخصوص ائمه اطهار عليهم السلام و پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله است. آن رحمت صلوات است، صلوات يعني رحمت خاص الخاص پروردگاركه شامل پيغمبر و الش مي شود، و خدايتعالي اول سهم آنها را داده،  طبق آيه شريفه:

 « قُلْ اِنْ كانَ لِلْرَّحْمنِ وَلَدٌ فَاَنَا اَوَّلُ الْعابِدينَ » [ زخرف ۸۱]

 من اول عابدم و اول مخلوقم و اول محبوب پروردگارم، پس اول سهم ايشان است. خدا مي فرمايد:

«اِنَّ اللهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَي النَّبِيِّ يا اَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْليماً»

[ احزاب ۵]

 خدا و ملائكه اش « انَّ اللهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَي النَّبِيِّ » آن رحمت خاص الخاص را بر پيغمبر نازل مي كنند، «يا اَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا» اي كساني كه ايمان آورديد ( به كساني كه ايمان ندارند كاري ندارد) چون دعاي شما و تقاضاي رحمت براي آنها از شما مورد توجه است. «صَلُّوا عَلَيْهِ» شما هم درخواست رحمت خاص الخاص را بكنيد و بر او صلوات بفرستيد. خوب تا اينجا معلوم است كه اول مال پيغمبر است. اما در ذيل همين آيه شريفه صدها روايت كه سني و شيعه قبول دارند كه فرمودند: « لا تُصَلٌّوا عَلَيَّ صَلواه مَبْتُوره » بتراء و مبتوره يعني كوتاه بر من صلوات نفرستيد. كه من به يكي از علماي اهل سنت گفتم كه اين نهي پيغمبر را اگر كسي عمل نكند يا حرام است يا اينكه كار مكروهي انجام داده. از پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله سئوال كردند صلوه بترا چيست؟ حضرت فرمود: «اِذا صَلَيْتُمْ عَلَيَّ بَلْ صَلٌّوا اِلي اَهْلْ بَيْتي وَ لا تَقَطَعُوهُمْ مِني» اينكه بر من صلوات بفرستيد و ال من را حذف كنيد. بگوييد «اللهم صل علي محمّد وال محمّد» واگر گفتيد «اللهم صل علي محمّد» و اينجا تمام كرديد، اين يا حرام است يا مكروه  او هم قبول كرد.

پس مي بينيم بعد از پيغمبر ال او شامل رحمت خاص الخاص (صلوات) مي شوند. و من در كتاب انوار زهرا سلام الله عليها مستدلاً مثل آفتاب روشن كردم كه ال منظور همه ذريه پيغمبر تا روز قيامت است. خوب ببينيد خيلي دايره كساني كه مشمول رحمت خاص الخاص مي شوند، وسيع شد غير از پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله خيلي ها را شامل شد و از اين بهتر و صريحتر؟!

 خدايتعالي در قرآن مي فرمايد:

 «وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْاَمْوالِ وَالْاَنْفُسِ وَالثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصّابِرينَ( ۱۵۵) اَلَّذينَ اِذا اَصابَتْهٌمْ مُصيبَهٌ قالُوا اِنّا ِللهِ وَ اِنّا اِلَيْهِ راجِعُونَ (۱۵۶) اُولئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَهٌ وَ اُولئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ(۱۵۷)» [بقره] 

«وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيءٍ» اي منتظرين ظهور ( اينها از من است و معناي آيه نيست ولي مسلم منظور همين شماها هستيد كه روز جمعه منتظر فرج آقا ولي عصريد ) اي مسلمانهايي كه در فشار كفر و شرك وزندقه هستيد. اي مسلمانهايي كه هميشه در فشار بوده ايد از زماني كه در خانه علي بن ابيطالب عليه السلام را بستند و در را به پهلوي مادر ائمه اطهار عليهم السلام زدند. «وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ » شما را امتحان مي كنيم. « بِشَيءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْاَمْوالِ وَ الْاَنْفُسِ وَالثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصّابِرينَ» صبر كننده ها شماها هستيد. شماها هستيد كه اگر بفهميد و صبر كنيد ارزش دارد نه نفهميد. خوب به زندگي عادت كرده ايم و به همه ظلمها عادت كرده ايم و به همه بيسواديها و بي دركي ها و بي علمي ها عادت كرده ايم و حالا هستيم.

اگر بدانيد چه از ما گرفته اند، من يك اشاره كوچك مي كنم و آن اين است كه علي بن ابيطالب عليه السلام چهار سال حكومت كرد در سه جبهه جنگ كرد يعني در اين چهار سال وقتش به اين كارها هم گذشت ولي كلماتش آنچنان باقي مانده كه دنيا را تكان داده. اگر بيست و پنج سال ديگر هم علي عليه السلام حرف مي زد. اگر ائمه اطهار عليهم السلام هم سخن مي گفتند اگر آنها با مردم مانند آن چهارسالي كه علي عليه السلام سخن گفت سخن مي گفتند  مي دانيد ما الان وضع مان از نظر دانش و علم و معرفت به كجا مي رسيد؟ ماها ظلم را عادت كرده ايم، جهل را عادت كرده ايم. «وَ بَشِّرِ الصّابِرينَ» آنهايي كه مي فهمند و صبر مي كنند تحمل مي كنند، معصيت نمي كنند تقواي شان را رعايت مي كنند به اينها بشارت بده. « اَلَّذينَ اِذا اَصابَتْهٌمْ مُصيبَهٌ » ما خيال مي كنيم مصيبت فقط مردن يك دوستي است نه اين يك مصيبت خيلي جزيي است در مقابل آن مصيبت غيبت حضرت بقية الله عليه السلام و دور بودن از علوم و معارف خاندان عصمت و طهارت.

«قالُوا انّا ِللهِ» اين مردم مصيبت زده يك دلخوشي دارند و آن اين است كه « قالُوا اِنّا ِللهِ وَ اِنّا اِلَيْهِ راجِعُونَ » ما مال خدا هستيم و يك وقتي برمي گرديم بسوي خدا و همه ناراحتي هاي مان رفع مي شود. «اولئك» اينجا منظور مطلب من است، شما در غيبت حضرت ولي عصر عليه السلام صبر كنيد گناه نكنيد حواستان جمع باشد خودتان را آماده براي ظهور كنيد خودتان را منتظر واقعي قرار بدهي: «اُولئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ» خيلي عجيب است. خدا برايتان صلوات مي فرستد هم رحمت عام و خاص و هم رحمت خاص الخاصش را بر شما مي فرستد نمي خواهيد؟!

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبْدِالله اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ رَسُولِ الله اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا اْلاِمامُ الشَّهيدْ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَاالْمَظْلُومْ السَّلامُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَهُ اللهِ وَ بَرَكاتُهُ .  

«وَالسَّلامُ عَلي مَنِ اتَّبَعَ الْهُدي»
نوشته شده توسط ابن سبیل در یکشنبه سی ام دی 1386 پایگاه معارف قرآن
سلسله درو س اعتقادات علامه سید حسن ابطحی